YEŞİLYOLCU
Anasayfa
Kayıt Ol
Bir zamanlar Afrika'daki bir ülkede hüküm süren bir kral vardı.
Kral, daha çocuklugundan itibaren arkadas oldugu, birlikte büyüdügü bir dostunu hiç yanından ayırmazdı.
Nereye gitse onu da beraberinde gotürürdü.
Kralın bu arkadasinin ise degisik bir huyu vardı.
Ister kendi basına gelsin ister baskasının, ister iyi olsun ister kötü, her olay karsisinda hep ayni seyi söylerdi:
"Bunda da bir hayır var!"
Bir gün kralla arkadası birlikte ava çıktılar.
Kralın arkadası tüfekleri dolduruyor, krala veriyor, kral da ates ediyordu.
Arkadası muhtemelen tüfeklerden birini doldururken bir yanlıslık yaptı ve kral ates ederken tüfegi geriye dogru patladı ve kralın bas parmagı koptu.
Durumu gören arkadası her zamanki her zamanki sözünü söyledi:
"Bunda da bir hayır var!"
Kral acı ve öfkeyle bagırdı:
"Bunda hayır filan yok! Görmüyor musun, parmagım koptu?"
Ve sonra da kızgınlıgı geçmedigi için arkadasını zindana attırdı.
Bir yıl kadar sonra, kral insan yiyen kabilelerin yasadıgı ve aslında uzak durması gereken bir bölgede birkaç adamıyla birlikte avlanıyordu.
Yamyamlar onları ele geçirdiler ve köylerine gotürdüler.
Ellerini, ayaklarını bagladılar ve köyün meydanına odun yıgdilar.
Sonra da odunların ortasına diktikleri direklere bagladılar.
Tam odunları tutusturmaya geliyorlardi ki, kralin basparmagının olmadıgını farkettiler.
Bu kabile, batıl inançları nedeniyle uzuvlarından biri eksik olan insanlari yemiyordu.
Böyle bir insanı yedikleri takdirde baslarına kötü olaylar gelecegine inaniyorlardı.
Bu korkuyla, krali çözdüler ve saliverdiler.
Diger adamlari ise pisirip yediler.
Sarayına döndügünde, kurtulusunun kopuk parmagı sayesinde gerçeklestigini anlayan kral, onca yıllık arkadasına reva gördügü muameleden dolayı pisman oldu.
Hemen zindana kostu ve zindandan çıkardıgı arkadasına basından geçenleri bir bir anlattı.
"Haklıymışsın!" dedi.
"Parmagımın kopmasında gerçekten de bir hayır varmis. iste bu yüzden, seni bu kadar uzun süre zindanda tuttugum için özür diliyorum. Yaptigim çok haksız ve kötü birseydi."
"Hayir" diye karsilik verdi arkadası. "Bunda da bir hayır var."
"Ne diyorsun ALLAH askına?"
diye hayretle bagırdı kral.
"Bir arkadasımı bir yıl boyunca zindanda tutmanın neresinde hayır olabilir."
"Düsünsene, ben zindanda olmasaydim, seninle birlikte avda olurdum, degil mi?" Ve sonrasını düsünsene?
Kral, daha çocuklugundan itibaren arkadas oldugu, birlikte büyüdügü bir dostunu hiç yanından ayırmazdı.
Nereye gitse onu da beraberinde gotürürdü.
Kralın bu arkadasinin ise degisik bir huyu vardı.
Ister kendi basına gelsin ister baskasının, ister iyi olsun ister kötü, her olay karsisinda hep ayni seyi söylerdi:
"Bunda da bir hayır var!"
Bir gün kralla arkadası birlikte ava çıktılar.
Kralın arkadası tüfekleri dolduruyor, krala veriyor, kral da ates ediyordu.
Arkadası muhtemelen tüfeklerden birini doldururken bir yanlıslık yaptı ve kral ates ederken tüfegi geriye dogru patladı ve kralın bas parmagı koptu.
Durumu gören arkadası her zamanki her zamanki sözünü söyledi:
"Bunda da bir hayır var!"
Kral acı ve öfkeyle bagırdı:
"Bunda hayır filan yok! Görmüyor musun, parmagım koptu?"
Ve sonra da kızgınlıgı geçmedigi için arkadasını zindana attırdı.
Bir yıl kadar sonra, kral insan yiyen kabilelerin yasadıgı ve aslında uzak durması gereken bir bölgede birkaç adamıyla birlikte avlanıyordu.
Yamyamlar onları ele geçirdiler ve köylerine gotürdüler.
Ellerini, ayaklarını bagladılar ve köyün meydanına odun yıgdilar.
Sonra da odunların ortasına diktikleri direklere bagladılar.
Tam odunları tutusturmaya geliyorlardi ki, kralin basparmagının olmadıgını farkettiler.
Bu kabile, batıl inançları nedeniyle uzuvlarından biri eksik olan insanlari yemiyordu.
Böyle bir insanı yedikleri takdirde baslarına kötü olaylar gelecegine inaniyorlardı.
Bu korkuyla, krali çözdüler ve saliverdiler.
Diger adamlari ise pisirip yediler.
Sarayına döndügünde, kurtulusunun kopuk parmagı sayesinde gerçeklestigini anlayan kral, onca yıllık arkadasına reva gördügü muameleden dolayı pisman oldu.
Hemen zindana kostu ve zindandan çıkardıgı arkadasına basından geçenleri bir bir anlattı.
"Haklıymışsın!" dedi.
"Parmagımın kopmasında gerçekten de bir hayır varmis. iste bu yüzden, seni bu kadar uzun süre zindanda tuttugum için özür diliyorum. Yaptigim çok haksız ve kötü birseydi."
"Hayir" diye karsilik verdi arkadası. "Bunda da bir hayır var."
"Ne diyorsun ALLAH askına?"
diye hayretle bagırdı kral.
"Bir arkadasımı bir yıl boyunca zindanda tutmanın neresinde hayır olabilir."
"Düsünsene, ben zindanda olmasaydim, seninle birlikte avda olurdum, degil mi?" Ve sonrasını düsünsene?
